این حقوق شهروندی و انسانی ما خانواده هاست که از محل دقیق خاکسپاری عزیزانمان با خبر باشیم و بتوانیم با حضور بر سر مزارشان ،یاد عزیزانمان را گرامی بداریم.
آقای پیروز حناچی شهردار محترم تهران با سلام. خاوران یادمان عزیزان از دست رفته ماست
متاسفانه در روزهای اخیر،خبرهایی مبنی بر تغییراتی در گورستان خاوران شنیده بودیم که مغایر حرمت انسانی است.
روز جمعه سوم اردیبهشت در دیدار از خاک بی نام و نشان عزیزانمان، آنچه را که باورش تکان دهنده بود، دیدیم. قبرهایی در قطعه گورهای دسته جمعی عزیزانمان (…)
تازه ترين مقاله ها
-
نامه خانواده‌های اعدامیان دهه شصت و کشتار تابستان شصت و هفت در ایران به مقامات مسئول
25 آوريل 2021 -
بیانیه‌ی جمعی از فرزندان اعدام شدگان دهه شصت و قتل عام تابستان شصت و هفت
24 آوريل 2021بگذارید تصویری از یک گورستان دسته جمعی به شما بدهیم:
ادامه
تابستان ۱۳۶۷، جایی دور افتاده در جنوب شرقی تهران. دستان لرزان اما جستجوگر خانواده‌ها، خاک نمناک را کنار می‌زنند. نیازی به حفاری عمیق نیست. پیراهن چهارخانه آبی، یک دست کنار سر آن دیگری و پایی بر سینه‌ی دیگری. اینجا خاوران است، یکی از بزرگترین گورستان‌های دسته جمعی ایران. هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ی شصت و بیشتر اعدامیان کشتار دسته جمعی تابستان ۱۳۶۷ در گورهای دسته جمعی به خاک سپرده شده‌اند.
از آن روز تا به امروز، قدم‌ها و (…) -
نیرنگی جدید برای از بین بردن خاوران؟
21 آوريل 2021از چند روز پیش چهار قبر جدید در خاوران مشاهده شده است. در گورستانی که زنان و مردانی به جرم دگراندیشی در دهه ۶۰ اعدام شده اند. اینجا مکانی است با سطحی مسطح که علامت و نشانی بر آن نیست، علامت و نشان ها را شبی در بهمن ۱۳۸۷ با بولدوزر به یغما بردند.
ادامه
این چهار گور در این گورستان «غیررسمی» و «لعنت شده» حامل چه پیام و رخدادی است؟ گفته می شود که این گورهای جدید مربوط به مردگان بهائی است در حالی که آنها در همسایگی خاوران گورستان خود را دارند. می‌شنویم که آنها نه تنها تمایلی نسبت به دفن مردگان خود (…) -
خاطره‌هائی از زندان
17 آوريل 2021 - نگارنده : فروغ اسدپورمن این روزگاران اسارت بزرگ را نه در نوحه سرایی بر ویرانه ها و طلب مصرانه ی یاری های آسمانی، بل در گردآوری و آماربرداری دارایی های برهم انباشته مان صرف کرده ام، دارایی‌هایی که هیچ دشمن پیروزگر نمی‌تواند از ما برباید: یادمان‌های ما. شکر محمدزاده، سیمین نانکلی، اشرف فدایی، فروزان عبدی چهار دختر مجاهدی هستند که هر یک را بین سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴دیدم و افتخار آن را داشتم که با آنها هم سلولی و یا هم بند باشم. کنار تخت شان در زندان قزلحصار بنشینم و به خبرهایی که از ملاقات های خانواده هایشان می‌آوردند (…)
ادامه -
علیه فراموشی
18 مارس 2021 - نگارنده : منیره برادرانمقدمه
ادامه
”وظيفه حقيقت گوئي كاري است بي پايان و احترام به اين وظيفه با پيچيدگي‌اش تكليفي است كه هيچ قدرتي نمي تواند از آن صرف نظر كند مگر با تحميل سكوت بردگي.”
يادآوري گذشته سياه و دردناك و چالش با آن در جوامعي كه دوره‌هاي جنگ، سركوب، كودتا و ديكتاتوري را پشت سرگذاشته‌اند، پروسه‌اي سخت و بغرنج است. براي كساني كه دردها را تجربه كرده اند، يادآوري گذشته به معناي حس دوباره آن است و براي ديگران كه با بي تفاوتي يا بي خبري نظاره گر رويدادها بوده اند، آگاه شدن از رنجهاي ديگران خالي از درد و احساس (…) -
گفتگو با ناصر یاراحمدی : هیچکًس در زندان با پذیرش گفتمان ِ جمهوری اسلامی تواب نشد، ترس از زجر‌کُش شدن در زیرشکنجه و اعدام بود ( بخش پایانی)
9 مارس 2021 - نگارنده : رضا معینیهیچ کسی زیر شکنجه عقیده‌اش عوض نمی‌شود. مطلقا. یا ترس از مرگ است، برای کسانی که حکم‌شان اعدام است، یا ترس از شکنجه و درد. درد است دیگر. اگر کسی بگوید زیر شکنجه عقیده‌اش عوض شد و یا همکاری را قبول کرد چون مسلمان شده بود، من نمی‌پذیرم.
ادامه
در پایان این گفتگو که گمان دارم هم برای ناصر یاراحمدی نفسگیر بود و هم برای من، چند نکته را باید بگویم. ۱۸ شهریور۱۳۹۹، این سال ِ بد، این سال ِ وایرنگر همه‌گیری ویروس کرونا، هبت هفتاد ساله شد. در همان روزهای میانه‌ی شهریور بود که از حضور ناصر یاراحمدی در خارج (…) -
زندان یا قتل‌گاه؟
3 مارس 2021 - نگارنده : منیره برادرانمرگ دردناک یا بعبارتی قتل بهنام محجوبی یک استثنا در سیستم زندان‌های جمهوری اسلامی نبود. از مرگ‌های در زیر شکنجه در دهه ۶۰، تا کهریزک ۸۸ و ستار بهشتی تا مرگ‌های مشکوک سعیدی سیرجانی، تا اکبر محمدی تا هدی صابر تا فرشید هکی، تا کاووس سیدامامی، تا سینا قنبری و... همگی از سیاستی سیستماتیک در حذف مخالفان و معترضان پیروی می‌کنند.
ادامه
در این نوشته سعی می‌کنم با واکاوی نمونه بهنام محجوبی، زنجیره سیاست سیستماتیک نابودکردن فیزیکی و روانی انسانها را در زندان نشان دهم.
دشمن‌انگاری
چرا بهنام محجوبی (…) -
سنگ می‌کشم بر دوش
25 فوريه 2021 - نگارنده : میهن روستاوقتی در خیابان‌های اطراف خانه‌ام در برلن قدم می‌زنم، مقابل بسیاری از ساختمان‌های قدیمی درخشش یک فلزِ چهارگوشِ طلایی، مرا از حرکت باز می‌دارد و به طرف خود می‌کشد. این مناطق محل سکونت و زنده‌گیِ یهودیان، سوسیال‌دموکرات‌ها و هنرمندان بوده است. این سنگ‌فرش‌ها مدارکی هستند که خبر از فاجعه‌ای هولناک می‌دهند. انسان‌هاییِ که اسامی‌شان بر روی این سنگ‌نماهای فلزی حک شده را از خانه و زنده‌گی‌شان ربوده اند و به اردوگاه‌های مرگ فرستاده‌اند. این سنگ‌ها در آلمان به «سنگ‌های سکندری» معروف‌اند. انسان با (…)
ادامه -
آذر آذین خاوران هم رفت
24 فوريه 2021به سوگ آذر عباسی (شعاعی) یکی ازمادران خاوران نشسته‌ایم. مادری که فرزندی به خاک سپرده در خاوران نداشت. همه به خاک سپردگان خاوران فرزندان‌اش بودند. نه تنها فرزند که همرزمان‌اش. می‌دانست آنها برای بهروزی فردایی بهتر و برابر، برای مردم کشورشان، زحکتکشان و کارگران به خاک افتاده‌اند. او نیز این مبارزه را باور داشت. خاک سپردگانی چنین بی‌رحمانه و غیرانسانی که پیش از آن زندان بودند و مادر آذر آسیمه‌سری مادران و همسران‌شان را می‌دید و کنارشان بود. روایت خاوران از زندان باید آغاز کرد. از بی‌پناهی‌ها، (…)
ادامه -
نگاهی به بیانیه‌ی عَفو بین‌الملل پیرامون نامهٔ اخیر کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل
18 دسامبر 2020 - نگارنده : دلجو آبادیعفو بین‌الملل در بیانیهٔ مطبوعاتی ۹ دسامبر ۲۰۲۰ خود که عنوان "هشدار کارشناسان سازمان ملل به مقام های ایرانی در مورد کُشتار ۶۷؛ نقطه عطفی در سه دهه مبارزه برای دادخواهی" را دارد، نوشته است گروهی از "کارشناسان اَرشد حقوق بشر سازمان ملل متحد" در "اقدام بی سابقه ای" با نوشتن نامه ای در ابتدا خصوصی به مقامات ایرانی در ۳ سپتامبر ۲۰۲۰ "تحولی بزرگ و نقطه عطفی در سه دهه مبارزه برای پایان دادن به این جنایات، دستیابی به حقیقت، عدالت و اقدامات جبرانی" ایجاد کرده‌اند. بیانیه در ابتدا می‌گوید این نامه (…)
ادامه